24/3/13

Física de lo imposible

O autor deste libro, Michio Kaku, é un físico teórico nacido nos Estados Unidos en 1947 de pais xaponeses. Actualmente é profesor e investigador na Universidade de Nova Iorque. Como científico, destaca no estudo das teorías de cordas, segundo as cales as partículas elementais serían estados de vibracións de cordas de máis de catro dimensións (as máis prometedoras, once dimensións), o que permitiría unificar a gravedade coas outras interaccións fundamentais. Tamén goza de gran prestixio como divulgador. Mantén unha moi interesante páxina web.

Nesta obra de 2008, Kaku discute as posibilidades de acadar algunha das tecnoloxías habituais nas novelas e filmes de ciencia ficción: máquinas do tempo, invisibilidade, teletransporte, telequinesia, viaxes a traves do hiperespacio.... Son contínuas as referencias a Star Trek, A guerra das Galaxias, as novelas de Wells, e Asimov, etc.

O Dr. Kaku, clasifica estas tecnoloxías, hoxe inesistentes, en tres categorías. As imposibilidades de clase I corresponden a aquelas que non violan as leis da física e poderían acadarse nun prazo non moi grande, poida que neste msmo século. Entre estas, sorprendentemente, inclúe a invisibilidade, a telepatía, o teletransporte, a chegada de ovnis, e outras, se ben é certo que en versións alonxadas das que amosan as obras de ciencia ficción.
As imposibilidades de clase II corresponden a aquelas tecnoloxías que están no límite mesmo das leis da física e, por tanto, da nosa comprensión do universo. Poderían ser consecuencia da ampliación de eses límites de comprensión nun prazo de tempo moi prolongado, de miles a millóns de anos. Exemplos son as viaxes no tempo e as viaxes a velocidade superior á da luz (coa axuda de buracos negros e de verme).
Por último, as imposibilidades de clase III violan as leis da ciencia e, por tanto, implicarían unha revolución científica. Segundo el mesmo, non hai moitas destas imposibilidades. As máquinas de movemento perpetuo e a adivinación do futuro son desta clase.

Kaku relativiza o concepto de imposible. Conta como algunhas imposibilidades establecidas derivaron en poucos anos en posibilidades cotiás. Por suposto, sen nada que ver con charlatanerías ou maxias. Sinxelamente, axudanos a entender o estado actual da comprensión científica do universo e os seus límites de xeito moi ameno.

Disponible na biblioteca do IES de Teis.

Aquí tes unha participación de Michio Kaku  no 'I Congreso de Mentes Brillantes' en Málaga en 2010:

 

2 comentarios:

JGRCrane dijo...

Escogí este libro por curiosidad hacía la física arriesgándome, aún así, a que fuera un poco difícil.
Se plantean 15 imposibilidades.Mi favorita fue la antimateria y antiuniversos tan impresionante como descabellada ya que hay explicaciones que escapan a nuestra comprensión. Se cita que la antimateria podría servirnos para la medicina y es un poco difícil de imaginárselo aún concentrándola en un vacío frío ya que como se explica reaccionaría explotando con la materia orgánica/inorgánica de nuestro cuerpo. También escapa a la imaginación de que la antimateria exista pero sea invisible a nuestros ojos.

Durante el tiempo en el que he leído el libro han salido noticias al respecto relacionadas a estas imposibilidades (lente invisible, detección directa de antimateria, creación de ¨agujeros negros artificiales¨, etc.) Con lo cual ya no son tan imposibilidades.

A lo largo del libro se cita numerosamente el año 2020 (mayor producción de antimateria, entendimiento de las leyes de la gravedad cuántica, etc.) Ese año podría representar una nueva revolución científica.

Me impactó una frase a la que hace referencia Kaku: ¨La tecnología será tan perfecta que lo único que sobraran serán los humanos¨. En resumen...muy buen libro.

Javier González Ricarte
1º Bachillerato 2014/2015

Anónimo dijo...

En un principio escogí este libro al informarme de qué trataban todos los demás de lectura obligatoria, y aún que también me gustaría leer “Fahrenheit 451” o “Tiempo en Marte”, he preferido dejarlos para el verano y leer un libro que desconocía por completo, pero con una temática que trata temas interesantes y entretenidas.
El libro me gustó bastante, pues, como buen fan de Star Wars, Harry Potter, y más películas y series de ciencia-ficción, no sabía si muchos de los recursos que suele utilizar el género (como viajar a la velocidad de la luz, teletransportarse, escudos impenetrables e invisibles, armas de rayos o telepatía) eran posibles. Gracias a este libro se me han aclarado muchas dudas, y espero el día en el que gracias a los avances técnicos como en la nanotecnología muchas de las imposibilidades que se plantean sean posibles (¿qué fan de Star Wars no ha soñado con tener una espada laser?), pero con la certeza de que algunas de las quince imposibilidades que se plantean van ligadas a una gran responsabilidad, no sería buena idea una estrella de la muerte…
Por último animo a cualquier persona a leer el libro si quiere informarse de qué nos puede deparar el futuro.
Anxo Álvarez Amigo
1º Bachillerato 2015/2016

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...