De que está feito o Universo? É a mesma a materia da terra e a das estrelas?Segundo Isaac Asimov, esta pregunta foi plantexada por primeira vez polo grego Tales de Mileto hai máis de 2.600 anos. A resposta inicialmente construida polos filósofos gregos, especialmente Aristóteles, considera que a materia está formada por catro elementos: terra, auga, aire e lume, catro principios ou propiedades da materia: seco, húmido, quente e frío e, ademáis, o elemento de que están compostos os ceos: o éter ou quinto elemento ou quintaesencia.
Comeza, entón, unha extraordinaria aventura científica da busca dos elementos e de reformulación do propio concepto de elemento. Esta aventura é indisociable da evolución da ciencia en xeral e da química en particular. Asimov condúcemos polos tempos escuros medievais e da alquimia coa súa pretensión da transmutación do chumbo en ouro. Os tempos algo menos escuros dos alquimistas árabes, incluíndo algún español. O período do errado flogisto. A luminosa aportación de Lavoisier. A afortunada irrupción do espectroscopio. A xenial creación de Mendeleiev. Así ata o estabelecemento da táboa periódica moderna, a comprensión máis axeitada dos átomos e moléculas, e a creación, como se fosen modernos alquimistas, de novos átomos nos aceleradores de partículas mediante reaccións nucleares.
Asimov convirte unha descripción histórica e divulgativa, coma sempre, nun relato ameno, entretido e moi instructivo.
 |
| espectroscopio |
 |
| táboa periódica de Mendeleiev |
Esto quere dicir que o concepto de elemento está razoablemente fixado e que os elementos naturais son coñecidos.. Agora ben, a composición destes elementos en protóns, neutróns e elctróns, a dos primeiros en quarks, a existencia dunha familia de quarks e outra de leptóns (á que pertence o electrón), a existencia de bosóns transmisores das interaccións, o bosón de Higgs, a posibilidade de que as partículas elementais sexan estados das supercordas,... o traballo aínda non rematou.
Disponible aquí.
1 comentario:
Gran libro de historia de la ciencia por Isaac Asimov donde nos habla de los avances realizados por el ser humano en relación con los elementos químicos, desde el descubrimiento hasta la creación de estos, cita a grandes químicos, como los Curie, pero también da importancia a los filósofos antiguos como Tales, y todo esto sin olvidarse de los alquimistas y su insistente empeño por convertir el plomo en oro.
Tal vez el único problema que encuentro es que Isaac Asimov escribe el libro como si una enciclopedia se tratase poniendo muchas tablas y dirigiendose hacia nosotros de una forma, para mi punto de vista, muy fría. Tal vez Asimov buscaba que los lectores de su libro tuvieran esta sensación y ¿quién soy yo para juzgarlo? sobre todo teniendo en cuenta que es el primer libro que leo de este género.
-Adrián Gil Sierra- 2° Bachiller
Publicar un comentario