Extraordinario relato de Apsley Cherry-Garrard sobre a expedición de Robert Falcon Scott ao polo sur.
Dita expedición tivo lugar entre os anos 1910 e 1912. Scott e catro expedicionarios máis chegaron ao polo so uns días despois de que o fixera por primeira vez na historia o noruegués Roald Amundsen. Na viaxe de volta á base situada na costa antártica, Scott e os seus compañeiros atoparon a morte pola fame o frío e o agotamento físico.
A finais do século XIX e principios do XX, desatouse o interés por chegar a ámbolos dous polos. Diversos grupos expedicionarios competiron por seren os primeiros. Os que estaban en mellores condicións de conquistar o polo Sur eran Amundsen e o inglés Scott.
Este libro describe as peripecias do grupo de Scott. Está escrito por un membro do grupo que non participou no asalto final ao polo, pero si nas tarefas de preparación e apoio. O relato e directo, sen adornos, transmite con moita forza todas as penalidades e o comportamento dos homes en situacións límite.
É un libro longo pero que se le con gañas de saber máis e máis. Aínda que o desenlace é coñecido, porque está na historia (a victoria de Amundsen e o falecemento dos cinco conquistadores de Scott no regreso), manténse a tensión por saber que foi o que ocurríu e cal foi o verdadeiro problema para que Scott fracasara no seu obxectivo principal, que non era chegar ao polo, senon regresar sans e salvos.
Quen queira saber que son os tan repetidos sentido práctico e cabalerosidade dos ingleses, aquí ten un valioso documento para empezar a entendelo.
As expedicións xeográficas dos séculos 18, 19 e 20, son tamén exploracións científicas. No caso das viaxes ao polo, os viaxeiros facían estudios en diversos campos: magnetismo terrestre, meteoroloxía, botánica e zooloxía (son moi importantes as contribucións do grupo de Scott ao coñecemento do comportamento de varias especies de pingüinos, focas, e aves) e, por suposto, a formación e evolución de diversos tipos de xeos (barreiras, bandeixas, icebergs, glaciares...). Ademáis, fósiles recollidos polos membros do grupo na súa viaxe de volta foron de gran importancia no estabelecemento do feito de que a Antártida e Australia estiveran en épocas remotas unidas e, por tanto, reforzou a teoría da deriva continental e a tectónica de placas.
No hay comentarios:
Publicar un comentario