É un apaixoante percorrido pola histora das ideas do ser humano acerca do universo. Como os sucesivos avances puñan a proba as concepción anteriores. Evolucionamos desde un universo centrado no home e de pouca extensión ata un niverso xigantesco no que o ser humano ocupa un planeta mediocre nuha estrela mediocre situada na periferia dunha galaxia que contén miles de millóns de estrelas e, que a súa vez, non é máis que unha galaxia calquera entre centos de miles de millóns. Ademaís, hai estrelas de multiples tipos e comportamentos variados.
Todo relatado co habitual estilo de Asimov: sen perder rigor consegue que a historia da ciencia sexa unha aventura vital. Esta e a obra que calquera persoa debe ler para iniciarse na comprensión do funcionamento do universo, como se formou e por que é como é.
O autor explica como nos últimos tempos, cada xeneración de astrofísicos e astrónomos descubrían más sobre o universo que todo o que se sabía ata entón. Naturalmente eso segue a pasar desdee 1970 ata hoxe. Así que boa parte dos coñecementos actuais eran descoñecidos por Asimov (e por todos en 1970). Así, descubrimentos fundamentais non están:A radiación de fondo de microondas, descuberta en 1965, trátase de forma moi leve na última páxina sen darlle a relevancia que despois se lle deu. Non se compresndía ben o que eran os cuásares.
Aínda non estaban presentes na teoría estándar os buracos negros, aceptados a partir da década dos 90. Non existía o telescopio Hubble que explorou o universo profundo, nen o satélite COBE que descubriu as fluctuacións na radiación de fondo. Non había noticia do bosón de Higgs e a teoría do Big Bang estaba en precario. Pero esto non fai máis que reforzar o interese por continuar aprendendo.
Disponible na biblioteca do IES de Teis
