9/7/14

La luna es una cruel amante

Novela de Robert A. Heinlein (EUA, 1907-1988), considerado un dos grandes do período dourado da ciencia ficción. Foi publicada en 1966 e gañadora do premio Hugo de 1967.
No século XXI hai case cen anos que a lúa foi colonizada. Ao comezo, foi utilizada como prisión onde enviaban os reclusos mais perigosos da terra. Os descendentes deses presos e poboadores novos (reclusos ou non) viven agora na lúa baixo o goberno dictatorial dun Alcaide nomeado pola Autoridade Lunar (da terra). Os colonos son obrigados a cultivar cereais e a fabricar certos produtos que son enviados á terra sen que eles poidan influir nos acordos comerciais. Esto da lugar a un malestar que desemboca nunha revolución. A novela é a historia desta revolución narrada por un dos seus protagonistas, Manuel, Mannie, García O'Kelly Davis, un técnico informático que nunca pensou ser un ideólogo nen  un revolucionario. Peza fundamental é Mike, un supercomputador que espertóu, tomóu conciencia de si mesmo. Mike é capaz de adoptar persoalidades e ter sentimentos. Mesmo está moi interesado no humor humano.

Os revolucionarios da lúa perseguen un sistema político e económico baseado no liberalismo mais esaxerado. Fuxen de todo tipo de impostos. Polo camiño da revolución van abandonando certos valores éticos para favorecer a poboación. (Todo para o pobo, pero que o pobo non moleste, non opine, porque non sabe).

Os poderes de Mike son, certamente, futuristas. As comunicacións son áxiles, aínda que limitadas pola necesidade de ter un teléfono fixo a man. É interesante como plantexa os efectos da vida na baixa gravidade da lúa sobre os organismos das persoas. Un terráqueo non pode pasar moito tempo na lúa se quere estar en condición de poder voltar á terra.

Pero no que Heinlein fracasa (como tamén o fai nas súas novelas outro dos grandes: Asimov) é no papel da muller. Aínda que a sociedade é matriarcal e hai mulleres que son dirixentes da revolución, todas sorrín agradecidas diante dun piropo ou, mesmo, diante dunha palmada nas nádegas. Cousas dos anos sesenta do século pasado (espero). Porén, é interesante a variedade de familias que Heinlein propón.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...